БРАНЯВІЦКІ Пётр Сямёнавіч, генрал-маёр (1940). Нарадзіўся 28.1.1891 г. у Слуцку. У Чырвонай арміі з 1918 г., удзельнік грамадзянскай вайны. У 1930 г. закончыў Ваенна-марскую акадэмію. У Вялікую Айчынную вайну з 1941 г. камадзір вучэбнага атрада, камендант астравоў Паўночнага флоту. Удзельнік абароны Савецкага Запаляр"я. Пасля вайны камадзір вучэбнага атрада ВМС. Узнагароджны ордэнам Леніна (двойчы), трыма іншімі ордэнамі, медалямі. Памёр 4.4.1949 г.

ГАПАНОВІЧ Дзмітрый Апанасавіч, генерал-лейтэнант (1944). Нарадзіўся 26.10.1896 г. у в. Танежыцы. У 1911 г. закончыў Чапліцкае двухкласнае вучлішча, з 1915 г. працаваў у Кіеве чорнарабочым. Потым служыў у царскай арміі, удзельнік 1-й сусветнай вайны. З 1918 г. у Чырвонай арміі, удзельнік грамадзянскай вайны. У 1929 г. закончыў курсы ўдаскналення старшага палітсаставу пры Акдэміі імя У.І.Леніна. Намеснік па палтычнай частцы 2-га стралковага палка Маскоўскай стралковай дывізіі (1929–1930), начальнік палітаддзела 84-й стралковай дывізіі ў Туле (1931–1937). З 1937 г. у палітычным упраўленні РСЧА, з 1939 г. – член Ваеннага савета Забакальскай ваеннай акругі ў Чыце, намеснік і ваенком Ваеннай акадэміі імя Фрунзе (1941). У Вялікую Айчынную вайну член Ваеннага савета Цэнтральнага фронту, Кеўскай, Уральскай, Маскоўскай ваенных акруг, Маскоўскай зоны абароны. 3 1947 г. намеснік па палітычнай частцы камандучага войскаў ваеннай акругі, начальнік Галоўнага ўпраўлення баявой і фізічнай падрыхтоўкі сухапутных войскаў. Узнагроджаны ордэнамі Леніна, Чырвонага Сцяга (тройчы), медалямі. Жыў у Маскве. Памёр 29.11.1952 г.

ГЕРЧЫК Канстанцін Васільевіч, генрал-палкоўнік (1976), кандыдат ваенных навук (1967). Нарадзіўся 27.9.1918 г. у в. Сорагі. У 1940 г. закончыў Ленінградскае ваеннае вучылішча. У Вялікую Айчынную вайну на Бранскім, Цэнтральным, 1-м і 4-м Украінскіх франтах: камандзір батарэі, дывізіёна, начальнік штаба палка, брыгады. Удзельнік баёў пад Бабруйскам, Рослалем, Бранскам, Варонежам, Курскам, Чарнігавам, Роўнам, Львовам, Кракавам, Прагай. Закончыў Акадэмію імя Дзяржыскага (1950), дзе потым працаваў выклачыкам. У 1953–1954 гг. першы намеснік начальніка 1-га Ленінградскага артылерыйскага вучылішча. У 1957 г. начальнік штаба касмадрома «Байканур», у 1958–1961 гг. начальнік касмадрома. Да 1979 г. – камандуючы ракетнай арміяй. Дэпутат Вярхоўных Саветаў Казахстана і Беларусі. Узнагароджаны ордэнамі Леніна (двойчы), Чырвонага Сцяга (двойчы), Чырвонай Зоркі (тройчы), Кутузава III ступені, Працонага Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны I ступені (двойчы), Белага льва II ступені (ЧССР), медалямі.

ДУБОВІК Уладзімір Аляксандравіч, генерал-лейтэнант (1959). Нарадзіўся 7.7.1903 г. у в. Немча. У Чырвонай арміі з 1919 г. Удзельнік грамадзянскай вайны. Закончыў Ваенную акадэмію імя Фрунзе (1934). Да 1940 г. у Генштабе РСЧА, потым у Забайкальскай ваеннай акрузе. У Вялкую Айчынную вайну на фронце, з красвіка 1944 г. камандзір дывізіі. Удзельнік вайны з Японіяй. У 1945–1968 гг. на розных пасадах у арміі, ваенных ВНУ, у Генштабе Узброеных сіл СССР, ваенны аташэ пры пасольстве СССР у ЗША, узначальваў дэлегацыю СССР пры Ваенна-штабным камітэце ААН. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Чырвонага Сцяга (двочы) і іншымі 3 ордэнамі, медалямі. Жыў у Маскве. Памёр 28.9.1987 г.

ЗУБОВІЧ Дзмітрый Дзмітрыевіч, генерал-лейтэнант (1967). Нарадзіўся 29.10.1909 г. у в. Бялевічы. У 1929 г. закончыў Слуцкае прафтэхвучылішча метлістаў, у 1931 г. паступіў у Мінскае танкавае вучылішча. Закончыў Ваенна-гаспадарчую акадэмію (1941), Ваенную акадэмію Гештаба (1948). У Вялікую Айчынную вайну на Карэльскім фронце. У 1949–1968 гг. начальнік штаба тылу і начальнік тылу ваеннай акругі. Узнагароджаны ордэнам Леніна, 3 іншымі ордэнамі, медалямі. Жыў у Свярдлоўску. Памёр 14.4.1976 г.

ІЦКІН Макс Сямёнавіч, генерал-маёр медыцынскай службы (1943). Нарадзіўся 20.4.1902 г. у Слуцку. Удзельнік грамдзянскай і Вялікай Айчыннай войнаў. Закончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1928). У гады Вялікай Айчыннай вайны намеснік начальніка санітарнага ўпраўлення Паўночна-Заходняга і Браскага франтоў, начальнік санітарнага ўпраўлення 2-га Прыбалтыйскага фронту. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Чырунага Сцяга (двойчы), Айчыннай вайны I і II ступеней, Чырвонай Зоркі (двойчы), медалямі. Памёр 20.12.1965 г.

КАЛЯДКА Лукаш Сямёнавіч, генерал-маёр (1940). Нарадзіўся 31.10.1887 г. у в. Лесуны. Вучыўся ў Маладзечанскай настаўніцкай семінарыі (1904–1907). У рвалюцыю 1905–1907 гг. кіраваў 3-месячнай забастоўкай студэнтаў семінарыі, распасюджваў палітычную літаратуру, наладжваў сувязі з арганізацыямі РСДРП у Мінску і Смаргоні, за што быў зняволены. 3 1910 г. у арміі. Удзельнік Лютаўскай і Кастрычнікай рэвалюцый, член выканкома Усерасійскага Савета сялянскіх дэпутатаў. Са снежня 1918 г. у Чырвонай арміі, удзельнік грамадзянскай вайны. У 1921–1922 гг. ад'ютант М.В.Фрунзе ў Турцыі, да 1952 г. у Наркамаце абароны СССР. Узнагароджны ордэнам Леніна, 5 іншымі ордэнамі, медлямі. Жыў у Маскве. Памёр 16.5.1966 г.

КОРЗУН Павел Пятровіч, генерал-лейтэнант (1942). Нарадзіўся ў 1892 г. у в. Клешава. Рана памерлі бацькі, і яму з дзяцінства давялося пазнаць цяжкую сялянскую працу. У 1913 г. Паўла прызвалі ў царскую армію. У перыяд Лютаўскай і Кастрычніцкай рэвалюцый знаходзіўся на фронце. У 1918 г. малодшы ўнтэр-афіцэр Корзун уступіў у Чырвоную армію. З той пары ўсё яго жыццё было зізязана з ёй, прайшло ў баях і паходах.
У 1920 г. закончыў школу чырвоных камандзіраў і быў накіраваны на Туркестанскі фронт. У складзе 2-га Ўзбекскага палка ўдзельнічаў у ліквідацыі басмацтва. Прымаў удзел у разгроме бандаў Ібрагім-бека, Байтура, Карабая і інш. За ліквідацыю гэтых бандаў П.П.Корзун быў узнагароджаны ордэнам Бухарскай Зоркі II ступені і Граматай Таджыкскага ЦВК. У 1936 г. закончыў Ваенную акадэмію імя Фрунзе.
З першых дзён вайны генерал-маёр П.П.Корзун прымаў актыўны ўдзел у баях супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў. У 1942 г. яму прысвоілі званне генерал-лейтэнанта. Камандзір корпуса, намеснік камандуючага 3-й арміяй, а ў хуткім часе – камандуючы 47-й арміяй. За ўмелае кіраўніцтва і правядзенне паспяховых баявых аперацый на Харкаўскім напрамку ў 1942 г. Павел Пятровіч Корзун быў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга. У верасні 1943 г. 47-я армія вяла наступальныя баі ў напрамку Палтавы. У час паездкі па часцях машына генерала Корзуна наскочыла на проціватанкавую міну...
Пахавалі камандарма на Ўкраіне ў г. Гадзяч. Пасля вайны на магіле ўстаноўлены помнік.
Імем П.П.Корзуна названы вуліцы ў г. Гадзяч і ў Слуцку.

В.С.Відлога

РУСАК Васіль Паўлавіч, генерал-маёр (1975). Нарадзіўся 1.2.1931 г. у в. Ячава. У 1950 г. закончыў СШ № 5 Слуцка, у 1955 г. – Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт. Працаваў у камсамольскіх органах, быў інструктарам Мінскага абкома камсамола, першым сакратаром Слуцкага райкома ЛКСМБ, сакратаром, другім, першым сакратаром Мінскага абкома камсамола. У 1964–1965 гг. начальнік упраўлення па друку Мінскага аблвыканкома, у 1965–1967 гг. першы сакратар Валожынскага райкома партыі. З 1967 г. у органах дзяржбяспекі Беларусі. З 1971 г. намеснік старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі БССР. Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, Чырвонай Зоркі (двойчы), «Знак Пашаны», медалямі. Жыў у Мінску. Памёр 25.9.1987 г.

САМУСЕВІЧ Сцяпан Арцёмавіч, генерал-маёр (1941). Нарадзіўся 24.4.1896 г. у в. Вялікая Сліва. У арміі з 1915 г., удзельнік 1-й сусветнай вайны. У Чырвонай арміі з красавіка 1918 г. Удзельнік грамадзянскай вайны, камандзір батальёна, палка. Удзельнік савецка-фінляндскай вайны (1939–1940). У Вялікую Айчынную вайну інтэндант арміі, з 1945 г. інтэндант Прыволжскай ваеннай акругі. Узнагароджаны ордэнам Леніна, 2 іншымі ордэнамі, медалямі. Памёр 23.12.1968 г.

ТОРЫК Мікалай Антонавіч, віцэадмірал (1958). Нарадзіўся 15.3.1906 г. у в. Перавоз. У 1923 г. закончыў сямігодку ў м. Раманава (цяпер в. Леніна). З 1926 г. на камсамольскай рабоце ў Слуцкім РК ЛКСМБ. З 1928 г. у Чырвонай арміі, з 1937 г. на флоце. Закончыў Ваенна-палітычную акадэмію імя Леніна ў Ленінградзе (1937). Быў памочнікам начальніка галоўнага палітупраўлення Ваенна-марскога флоту, у 1940 г. начальнік палітупраўлення Паўночнага Ваенна-марскога флоту ў Запаляр'і. У Вялікую Айчынную вайну змагаўся з ворагам у Запаляр'і, у водах Баранцава мора і Ледавітага акіяна. З 1945 г. начальнік палітупраўлення Балтыйскага флоту. У 1952 г. закончыў Ваенную акадэмію Генеральнага штаба. Член ваеннага савета Чарнаморскага флоту. З 1966 г. у адстаўцы. Старшыня прэзідыўма Таварыства ратавання на водах СССР. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Чырвонай Зоркі (тройчы), ордэнам Айчыннай вайны I ступені, медалямі. Ганаровы грамадзянін Слуцка. Памёр у 1999 г.

ШАХНОВІЧ Васіль Васільевіч, генерал-лейтэнант. Нарадзіўся 12.1.1922 г. у в. Сярагі. У 1939 г. паступіў у Мінскае агульнавайсковае вучылішча імя М.І.Калініна. Пасля заканчэння быў накіраваны ў Ленінградскую ваенную акругу камандзірам узвода на граніцы. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, прымаў удзел у баявых дзеяннях на Ленінградскім фронце. Пасля вайны закончыў Ваенную акадэмію імя М.В.Фрунзе і Ваенную акадэмію Генеральнага штаба Узброеных сіл СССР імя К.Я.Варашылава. Працаваў на камандных і штабных пасадах, звыш чатырох гадоў быў намеснікам начальніка курсаў «Выстрал» імя Маршала Савецкага Саюза Б.М.Шапашнікава. Член Бюро ЦК Кампартыі Арменіі, дэпутат Вярхоўнага Савета Армянскай ССР. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Чырвонага Сцяга (тройчы), Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, медалямі. Памёр у 1983 г.

ЯЧЭНІН Леанід Іванавіч, генерал-маёр юстыцыі (1943). Нарадзіўся ў 1897 г. у в. Іграева. У 1912 г. закончыў двухкласнае вучылішча. У 1916 г. прызваны ў армію. У Чырвонай гвардыі з 1917 г., у Чырвонай арміі з 1918 г. Удзельнік грамадзянскай вайны, камандзір браняпоезда. У 1922 г. накіраваны на вучобу ў Вышэйшую аўтабраняшколу. З 1924 г. у органах юстыцыі УССР. У 1939 г. закончыў Усесаюзны юрыдычны інстытут у Маскве. З 1939 г. пракурор УССР. У Вялікую Айчынную вайну ваенны пракурор Цэнтральнага і Беларускага франтоў. У 1944 г. закончыў завочна Ваенна-юрыдычную акадэмію. Пасля вайны ваенны пракурор шэрагу ваенных акруг. Узнагароджаны 6 ордэнамі, медалямі. Жыў у Растове-на-Доне. Памёр 16.12.1952 г.

Подготовлено по материалам
книги 2 «Память. Слуцкий район. Слуцк»

Гордейчик Иван Аркадьевич, генерал-майор. Родился 20 октября 1957 г. в д. Весея Слуцкого района Минской области. В 1975 году поступил в Гродненский техникум физической культуры. В ноябре 1975 года был призван в ряды ВС СССР. Службу проходил в ГСВГ. В августе 1977 г. поступил в Рязанское высшее воздушно-десантное командное училище, которое окончил в 1981 году. На офицерских должностях с ноября 1981 г. Начал с должности командира разведывательного взвода разведывательной роты. Затем – заместитель командира, командир разведывательной роты; заместитель командира парашютно-десантного батальона; начальника штаба, командир батальона отдельного парашютно-десантного полка. С августа 1989 г. – слушатель Военной академии им. Фрунзе. С июля 1992 г. – старший помощник начальника оперативного отделения, с августа 1992 г. – начальник штаба – заместитель командира парашютно-десантного полка, а с апреля 1994 г. – командир парашютно-десантного полка. С августа 1995 г. – командир отдельной мобильной бригады. С сентября 2000 г. – слушатель Военной академии Генерального штаба Вооружённых Сил Российской Федерации. С августа 2002 г. – заместитель командующего войсками, с июля 2006 г. – начальник штаба – первый заместитель командующего войсками Западного оперативного командования. С июля 2007 г. – первый заместитель начальника учреждения образования «Военная академия Республики Беларусь».

Награжден орденом «Красного Знамени», двумя орденами «Красной Звезды», медалями «За боевые заслуги», «За отличие в воинской службе», «За безупречную службу» 1 степени и другими наградами.

Скобелев Николай Витальевич, генерал-майор. Родился в г. Слуцке в семье учителей. В 1975 году поступил в Киевское высшее общевойсковое командное училище. По окончании был направлен в Казахстан. Затем год служил в Монголии. Окончил Военную академию имени Фрунзе в Москве. После окончания академии служил в Западной группе войск в Германии. В 1993 году вернулся в родной г. Слуцк. До 2005 года проходил службу на различных командных должностях в Беларуси – Гродно, Марьиной Горке, Слониме, Бобруйске. С 2005 по 2010 годы был начальником Минского суворовского военного училища. После увольнения в запас работал в республиканском государственно-общественном объединении «Добровольное общество содействия армии, авиации и флоту Республики Беларусь» (ДОСААФ). С мая 2013 года – директор Белорусского государственного музея истории Великой Отечественной войны.