Уласік Уладзімір Іванавіч (1932 – 11.04.1972)

Нарадзіўся ў Слуцку. Яго бацька, выхадзец з вёскі, быў самадзейным мастаком, які да ўсталявання Савецкай улады займаўся іканапісам. Здольнасці да малявання праявіліся ў дзяцінстве. У 1950 годзе Уладзімір скончыў сярэднюю школу. Была мэта адправіцца паступаць у мастацкую навучальную установу, аднак вырашыў разам з сябрамі паехаць на будаўніцтва Куйбышаўскай ГЭС (цяпер Жыгулёўская (Волжская) гідраэлектрастанцыя на рацэ Волга ў Самарской вобласці). Неўзабаве перабраўся і пэўны час жыў і працаваў на Украіне. У вольны час займаўся маляваннем. Нягледзячы на тое, што асновы выяўленчага мастацтва спасцігаў самастойна (калі не ўлічваць атрыманыя ў дзяцінстве веды ад бацькі), дасягнуў пэўнага прафесіяналізму.

Праз шэсць гадоў вярнуўся на радзіму. Працаваў мастаком-дэкаратарам пры Слуцкім народным тэатры (аформіў спектаклі «Поспех», «Сын рыбака», «Папараць-кветка» і іншыя), а таксама мастаком-афарміцелем. Нейкі час з"яўляўся кіраўніком студыі выяўленчага мастацтва пры гарадскім Доме культуры.

Пісаў пейзажы, партрэты і сюжэтныя кампазіцыі. Аўтар партрэтаў вядомых у той час мясцовых перадавікоў працы: старшыні калгаса «1-е Мая» В.П. Козела, работніцы сокавага завода М. Сечко, рабочых макароннай фабрыкі Л. Тунінай, І. Наско і іншых. Прымаў удзел у гарадскіх, абласных, рэспубліканскіх і усесаюзных выстаўках народнай самадзейнай творчасці. За поспехі ў мастацкай і выставачнай дзейнасці быў адзначаны граматай Міністэрства культуры БССР.

Власик Владимир Иванович (1932 – 11.04.1972)

Родился в Слуцке. Его отец, выходец из деревни, был самодеятельным художником, который до установления Советской власти занимался иконописью. Способности к рисованию проявились в детстве. В 1950 году Владимир окончил среднюю школу. Была цель отправиться поступать в художественное учебное заведение, однако решил вместе с друзьями поехать на строительство Куйбышевской ГЭС (сейчас Жигулевская (Волжская) гидроэлектростанция на реке Волга в Самарской области). Вскоре перебрался и некоторое время жил и работал на Украине. В свободное время занимался рисованием. Несмотря на то, что основы изобразительного искусства постигал самостоятельно (если не учитывать полученные в детстве знания от отца), достиг определенного профессионализма.

Через шесть лет вернулся на родину. Работал художником-декоратором при Слуцком народном театре (оформил спектакли «Успех», «Сын рыбака», «Цветок папоротника» и другие), а также художником-оформителем. Какое-то время являлся руководителем изостудии при городском Доме культуры.

Писал пейзажи, портреты и сюжетные композиции. Автор портретов известных в то время местных передовиков труда: председателя колхоза «1-е Мая» В.П. Козела, работницы сокового завода М. Сечко, рабочих макаронной фабрики Л. Туниной, И. Носко и других. Принимал участие в городских, областных, республиканских и всесоюзных выставках народного самодеятельного творчества. За успехи в художественной и выставочной деятельности был отмечен грамотой Министерства культуры БССР.