Нарадзіўся 20 лютага 1956 года ў Асіповічах у сям"і чыгуначніка. У 1967 годзе пераехалі ў Слуцк. Вучыўся ў сярэдняй школе №10. Напрацягу пяці гадоў займаўся ў студыі выяўленчага мастацтва пры Слуцкім Доме піянераў і школьнікаў, якой кіраваў Уладзімір Сцяпанавіч Садзін.

У 1973 годзе паступіў на мастацка-графічны факультэт Віцебскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя С.М. Кірава, які скончыў у 1978 годзе. Дыпломная работа – серыя афортаў на тэму «Гісторыя горада» (кіраўнік Леанід Сяргеевіч Анцімонаў). Падчас вучобы прымаў удзел у гарадской і двух інстытуцкіх мастацкіх выстаўках.

З 1978 года на выкладчыцкай рабоце ў Слуцкай гарадской дзіцячай мастацкай школе.

З 1978 па 1980 год служыў у радах Савецкай арміі. З 1985 года працаваў дырэктарам мастацкай школы, з 1995 года зноў выкладчык ДМШ.

Прымаў удзел у гарадскіх і рэспубліканскіх мастацкіх выстаўках. Творчыя работы знаходзяцца ў прыватных зборах і ў Слуцкім краязнаўчым музеі.

З 1980-х гадоў заняўся вывучэннем гісторыі мастацтва і культуры Случчыны. Матэрыялы па згаданых тэмах друкаваліся на старонках гарадскіх («Слуцкі край», «Айсберг», «Дзіва»), рэгіянальных («Преображение», «Лидер-пресс», «Інфа-Кур"ер»), рэспубліканскіх газет «Краязнаўчая газета» і «Культура», часопісаў «Мастацтва» і «Полымя».

У выніку падрыхтоўкі для выкладання ў Слуцкай ДМШ матэрыяла па гісторыі мастацтва Случчыны з"явілася выдадзеная Беларускім інстытутам праблем культуры метадычная распрацоўка «Мастакі і ўмельцы» (Мн. 1995). Пазней былі падрыхтаваны і выдадзены даведнікі «Помнікі архітэктуры Слуцка» (Слуцк. 1997), «Храмы горада Слуцка. Мінуўшчына і сучаснасць» (Слуцк. 2003), «Случчына. Уладары краю. Х-ХІХ стагоддзі» (Слуцк. 2004), «Мастакі Случчыны» (Слуцк. 2006), «Слуцк. Гісторыя горада ў помніках архітэктуры» (Мн. 2015). Прымаў удзел у стварэнні гісторыка-дакументальнай хронікі «Памяць. Слуцкі раён, Слуцк» (т. №1, Мн. 2000; т. №2, Мн. 2001).

 

Титковский Игорь Адамович

Родился 20 февраля 1956 года в Осиповичах в семье железнодорожника. В 1967 году семья переехала в Слуцк. Учился в средней школе №10. В течение пяти лет занимался в изостудии при Слуцком доме пионеров и школьников, которой руководил Владимир Степанович Садин.

В 1973 году поступил на художественно-графический факультет Витебского государственного педагогического института имени С.М. Кирова, который окончил в 1978 году. Дипломная работа – серия офортов на тему «История города» (руководитель Леонид Сергеевич Антимонов). Во время учёбы принимал участие в городской и двух институтских художественных выставках.

С 1978 года на преподавательской работе в Слуцкой городской детской художественной школе.

С 1978 по 1980 год служил в рядах Советской армии. С 1985 г. работал директором художественной школы, с 1995 года снова преподаватель ДМШ.

Принимал участие в городских и республиканских художественных выставках. Творческие работы находятся в частных собраниях и в Слуцком краеведческом музее.

С 1980-х годов занялся изучением истории искусства и культуры Слуцка. Материалы по указанным темам печатались на страницах городских («Слуцкий край», «Айсберг», «Диво»), региональных («Преображение», «Лидер-пресс», «Инфо-Курьер»), республиканских газет «Краеведческая газета» и «Культура», журналов «Искусство» и «Полымя».

В результате подготовки для преподавания в Слуцкой ДМШ материала по истории искусства Случчины появилась изданная Белорусским институтом проблем культуры методическая разработка «Художники и умельцы» (Мн. 1995). Позже были подготовлены и изданы справочники «Памятники архитектуры Слуцка» (Слуцк. 1997), «Храмы города Слуцка. Былое и настоящее» (Слуцк. 2003), «Случчина. Правители края. Х–XIX века» (Слуцк. 2004), «Художники Слуцка» (Слуцк. 2006), «Слуцк. История города в памятниках архитектуры» (Мн. 2015). Принимал участие в создании историко-документальной хроники «Память. Слуцкий район, Слуцк» (т. №1, Мн. 2000, т. №2, Мн. 2001).

Гранитные плиты с гравюрами, архитектурными мотивами которых стали православные храмы Случчины, на памятнике святой Софии Слуцкой (в нишах трёхлепестковой арки). Установлены 3 июля 2012 г., в День Независимости Республики Беларусь.